Bijdrage van Ingrid van den Goorbergh - vrijwilliger

Op 15 februari 2020 stapten wij met ons zessen in de Kras bus ( reisorganisatie ) die ons terug zou brengen vanuit Abersee in Oostenrijk. We hadden een prachtige vakantieweek gehad, wandelen, langlaufen en sneeuwschoenwandelen door prachtige gebieden. Om 4.00 uur in de ochtend vertrokken wij. Onze reisleider had nog een mededeling voor wij verder zouden kunnen slapen: in China heerst een gevaarlijk virus… Waar?? In China! Joh, dat is ver van mijn bed, welterusten…

Op 16 maart zaten we met z’n allen in de intelligente lockdown. Wat een raar gevoel wat gebeurde er!! Gelukkig was het prachtig weer, we gingen de zomer tegemoet. Eindelijk alles in huis opknappen, verven opruimen enz. De buren dachten er ook zo over, iedereen was druk bezig. We zagen de vreselijke beelden en hoorden hoe moeilijk alle zorgmedewerkers het hadden. Iedereen was solidair, we klapten voor alle zorgmedewerkers en hielpen elkaar.

Tijd om te lezen

In die tijd las ik eindelijk de serie van de Zeven zussen van Lucinda Riley uit!
In de bibliotheek kon je nog als vrijwilliger werken. We gingen flink opruimen! Maar we misten de mensen en alle activiteiten. In september hoopten we dat de narigheid voorbij zou zijn na een prachtige zomer, waarin we toch nog weg konden in ons prachtige land! Helaas, de tweede lockdown kwam voor iedereen keihard aan. Weer verder met het opknappen van het huis en veel lezen wandelen en schilderen (huisvlijt).

Ik ontdekte de trilogieën van de Zuid Afrikaanse schrijfster Irma Joubert: Het meisje uit de trein,  Het spoor van liefde en Tolbos. Boeken over de tweede wereldoorlog, maar heel bijzonder geschreven. De verhalen komen als het ware bij elkaar en spelen in Europa en in Zuid-Afrika.

We komen hier doorheen!

We gingen nu de winter tegemoet. Als vrijwilliger kon ik nog steeds helpen in de bibliotheek. De boekenbezorgdienst is een groot succes. Het magazijn wordt nu eens goed opgeruimd. Alle afgeschreven boeken sorteren en in dozen doen. Klaar voor de verkoop, 5 euro per doos. Nu is het bijna weer maart een bewogen jaar is omgevlogen. Een jaar van rouw, rellen, onzekerheid, fouten en wantrouwen door bepaalde groeperingen. Het was ook een jaar van terug geworpen worden op jezelf. Wij hebben een actief sociaal leven, maar deze rust was ook goed. Nu is het ook wel weer genoeg…. Nu hopen dat het vaccineren vlot verloopt en alles weer opengaat! Voor de jongeren hoop ik dat zij weer structuur krijgen. Middelbaar en hoger onderwijs weer gaan beginnen. Structuur is heel belangrijk. Dat leerde ik al van mijn ouders, die met drie jonge kinderen vijf rampjaren meemaakten in de tweede wereldoorlog. Niet te vergelijken met deze onzichtbare vijand het Covid 19 virus, met name voor jonge mensen die nog niets hebben meegemaakt, echt een moeilijke tijd. Het is een bijzondere en onzekere tijd, maar we komen hier doorheen dat geloof ik echt!