Ian McEwan is één van mijn favoriete schrijvers, vanwege de manier waarop hij heel verschillende onderwerpen in zijn boeken toegankelijk maakt én het mooie gebruik van de Engelse taal.

In Zaterdag beschrijft Ian McEwan één dag in het leven van een neurochirurg en weet daar een geweldig verhaal van te maken waarin zowel terrorisme, veranderingen in de westerse samenleving, het persoonlijke leven van hoofdpersoon Henry Perowne, Londen én de neurochirurgie worden beschreven. De voelbare dreiging van iets dat staat te gebeuren maakt dit een spannend boek. Een aanrader!

Korte beschrijving: Op 15 februari 2003, de dag dat in Londen wordt gedemonstreerd tegen de naderende inval in Irak, ziet neurochirurg Henry Perowne ‘s ochtends vroeg een vliegtuig met brandende motor boven de stad. Angstgevoelens komen bij hem op: nadert hier de aanval op onze manier van leven die, aldus regeringsleiders, sinds 11 september 2001 onvermijdelijk is? Aan het eind van de dag zal de dreiging op heel andere wijze dan Henry zich kon voorstellen reëel worden, als het kwaad zijn huis binnendringt.

Indringend toont McEwan (1948) hoe de westerse samenleving moet leven met het besef dat er iets vreselijks zal gebeuren. Tegenover het kwaad plaatst hij zijn geloof in de kracht van de literatuur en van de liefde van mensen voor elkaar, als enig houvast. Behalve een boek over de tijdgeest is dit ook een mooi gecomponeerde en genuanceerde roman, met fraaie personages. Hoewel de tijd traag verstrijkt, houdt McEwan de lezer in zijn ban door zijn vermogen om spannende scènes op te bouwen.